‘In Hoor nu mijn stem stikt het van uiterst citeerbare zinnen. Keer op keer weet Franca Treur een situatie in een paar sprekende beelden te vatten, waarna ze op zoek gaat naar de psychologische inhoud ervan. Immers: net zoals haar vorige twee romans gaat ook deze nieuwe over de onmogelijke situatie waarin de hedendaagse mens is beland. Hij kan zich niet meer onderwerpen aan de strenge discipline en de onvoorwaardelijke overgave die god eist. Geloven kan niet meer, beseft Gina na een cursus schriftkritiek waarin de Bijbel gedeconstrueerd wordt, maar wat dan dreigt, is de eindeloos gapende kloof van spirituele leegte die zo typerend lijkt voor onze samenleving.