‘In Hoor nu mijn stem stikt het van uiterst citeerbare zinnen. Keer op keer weet Franca Treur een situatie in een paar sprekende beelden te vatten, waarna ze op zoek gaat naar de psychologische inhoud ervan. Immers: net zoals haar vorige twee romans gaat ook deze nieuwe over de onmogelijke situatie waarin de hedendaagse mens is beland. Hij kan zich niet meer onderwerpen aan de strenge discipline en de onvoorwaardelijke overgave die god eist. Geloven kan niet meer, beseft Gina na een cursus schriftkritiek waarin de Bijbel gedeconstrueerd wordt, maar wat dan dreigt, is de eindeloos gapende kloof van spirituele leegte die zo typerend lijkt voor onze samenleving.

Hoor nu mijn stem is een roman over ontworteling, schuld en boete, want waar getuigt Gina’s kortgeknipte hoofd anders van dan van haar ongezonde drang naar boetedoening? Het op zich nemen van een torenhoge schuld kan misschien verlichting brengen, denkt ze als een hedendaagse Sören Kierkegaard.’

[…]

‘Religie doet wat met een mens, en dat zowel in positieve als in negatieve zin. Zo zou je de thematiek van Franca Treur (°1979) kunnen samenvatten. Geboren in een streng protestants Zeeuws boerengezin verloor ze haar geloof toen ze in Leiden studeerde. In haar eerste roman, Dorsvloer vol confetti, beschreef ze de vreugde die de bevrijding van het geloof haar gaf. Haar tweede, De woongroep, schetste een beeld van de geestelijke leegte die ervoor in de plaats kwam. In Hoor nu mijn stem verkent ze verder en dieper dan voorheen de psychologie van het geloof.’

Meer bij: Ontvangst