Illustratie Olivia Ettema

Laaghangende oordelen

Hebben christenen en niet-christenen elkaar iets te zeggen?

Christenen communiceren vooral onderling, via hun eigen media, zo bewaren ze hun geloof in God. Niet-christenen kijken en lezen niet mee, en voelen niet de behoefte mensen te begrijpen die in ‘sprookjes’ geloven.

Groepsdenken bemoeilijkt bovendien het gesprek. Heeft iemand de groep verlaten, dan is in de meeste gevallen het gesprek voorbij.

Sinds het verschijnen van mijn roman over het gelovige milieu van mijn eigen jeugd word ik echter juist heel vaak uitgenodigd door christenen (van een iets andere signatuur). De afgelopen jaren heb ik niet altijd aan die uitnodigingen gehoor gegeven, ook ik (niet meer gelovig) vond geloof een privé-kwestie. Maar religie is inmiddels weer een publieke zaak. De groeiende zichtbaarheid van de islam in Nederland dwingt christenen en niet-christenen kleur te bekennen, en de politieke macht van partijen die zich beroepen op regels en wetten van God neemt weer toe. De luxe van de onverschillige positie kunnen we ons niet langer veroorloven. Laten we praten.

Lees de columns op de website van de Groene Amsterdammer.