Franca Treur (1979) is met Hoor nu mijn stem terug waar ze met haar debuut begon: in een bevindelijk reformatorisch milieu ‘waar wereldvreemdheid een deugd was’. Het is een kalm boek, uitgesponnen verteld maar immer onderhoudend over een jonge vrouw die van haar geloof valt. Het is niet per se een nieuw verhaal in de ‘afvalligenliteratuur’, maar dat doet weinig af aan het plezier dat je hebt en houdt in het verhaal. Dat is allemaal te danken aan die fijnzinnige stijl van Treur.****

Dit is een samenvatting van de recensie. Lees de hele recensie bij Ontvangst.